Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – Rok A

26 listopada 2023 r.

Refleksja
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, która kończy rok liturgiczny,
uświadamia nam, że istotą królestwa Bożego jest miłość. Jezus Chrystusa przyszedł na
ziemię, aby objawić nam miłość Ojca. W tym planie miłości każdy człowiek ma swoje
wyjątkowe i niezastąpione miejsce, jako oryginał. Niestety, wielu czyni tak, że pod
koniec swojego ziemskiego życia wygląda jak marna kopia. Powód? Brak życia
miłością na co dzień. Tylko miłość jest twórcza i wyzwala w nas to, co najlepsze,
najszlachetniejsze.
W naszym upodabnianiu się do miłosiernego Chrystusa Króla ważne jest
najpierw wsłuchiwanie się w Jego wolę, na wzór św. Faustyny Kowalskiej. Jezus
powiedział jej m.in.: „Żądam od ciebie uczynków miłosierdzia, które mają wypływać
z miłości ku mnie. Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie
możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić (…) bo nawet wiara
najsilniejsza nic nie pomoże bez uczynków” (Dz. 742). Z powyższych słów wynika
jasno, że świadectwo miłosierdzia polega w tym wypadku na postawie miłosierdzia
wobec bliźnich. Faustyna jako „świadek miłosierdzia”, nie tylko głosiła miłosierdzie
Boże, ale przede wszystkim czyniła je względem bliźnich. Chodzi wprawdzie o
czynności zewnętrzne, które nie są jednak tylko zwykłą działalnością charytatywną
czy jakąś formą dobroczynności, ale wypływają z osobistej świętości. Tak rozumiana
realizacja miłosierdzia, objawiona przez Jezusa, jest bardzo trudna dla współczesnego
człowieka, gdyż wymaga osobistej świętości i systematycznej formacji w duchu
miłosierdzia, aby tą drogą dążyć do coraz pełniejszego zjednoczenia mistycznego z
Bogiem w Chrystusie i do coraz ofiarniej służby drugiemu człowiekowi.
Warto więc nieustannie przypominać sobie, że pierwszym zadaniem człowieka
wierzącego w miłosierdzie Boga, jest realizacja go w czynie. Dopiero na drugim
miejscu jest słowo, a na końcu modlitwa. Dlatego – jak mówi Jezus – „gdyby dusze
umiały gromadzić sobie skarby wieczne, nie byłyby sądzone – uprzedzając sądy moje
miłosierdziem” (Dz. 1317).